DIGITALIZACIJA
Najstariji primerak Biblije objavljen na Internetu
Preživeli delovi Sinajske knjige (Codex Sinaiticus), najstarije Biblije na svetu, objavljeni su u pre nekoliko dana na internetu. Sredinom četvrtog veka, otprilike u vreme kad je rimski imperator Konstantin Veliki prihvatio hrišćanstvo, četiri prepisivača rukom su na grčkom jeziku ispisala ovaj tekst na velumu, životinjskoj koži finije obrađenoj od pergamenta...
Izvor Mikro vesti
Sinajski kodeks, kako se ta knjiga najčešće naziva (reč kodeks inače znači knjiga), smatra se izuzetno vrednim pisanim blagom, jer omogućava praćenje razvoja ranog hrišćanstva i načina na koji se Biblija prenosila s generacije na generaciju.
Mada delovi Kodeksa nisu preživeli zub vremena oni koji jesu sadrže ceo Novi zavet, pola Starog zaveta i dva ranohrišćanska teksta koji nisu u sastavu moderne Biblije.
Tekst sadrži i brojne dopune, ispravke i revizije nastale njegovom evolucijom tokom vekova. Smatra se da je to najstarija uvezana knjiga, koja je uz to i veoma impozantnih dimenzija. Njenih oko 800 preživelih strana (od 1.400 koliko je imao original) koje su gotovo prozirne, imaju dimenzije od približno 38 x 34,5 cm. Činjenica da su povezane u knjigu označava da su korišćeni kodeksi prevladali do tada češće korišćene papirusne i pergamentske svitke.
Strane prikazane na Internetu zapravo su objedinjeni skup odvojenih zbirki koje se čuvaju u Britanskoj biblioteci u Londonu (347 listova), manastiru Svete Katarine na Sinaju (12 listova i 40 fragmenata), Nacionalnoj biblioteci Rusije u Sankt Peterburgu (delovi 6 listova) i biblioteci Univerziteta u Lajpcigu (43 lista).
Britanska biblioteka koja poseduje najveći deo rukopisa (koji je 1933. kupila od sovjetske vlade), započela je marta 2005. godine četvorogodišnji projekat digitalizacije svih njegovih strana. Ova inicijativa čiji je cilj bio da se Biblija virtuelno ujedini i sačuva, istovremeno je bacila i novo svetlo na to ko je pisao tekst i kako je to urađeno. Dodatno istraživanje je otkrilo da je na tekstu radio i četvrti prepisivač, ali su mnoga pitanja o njegovom stvaranju ostala bez odgovora. Ne zna se, na primer, gde je ova Biblija izrađena, koliko dugo je izrada trajala, ni koji religiozni red je naručio njenu izradu.
Pored digitalne slike svake strane koja se može uveličavati, nalazi se i prepis (transkripcija) teksta i njegov eventualni prevod (translacija) na savremeni grčki, ruski, nemački i engleski. Pošto su sada svi delovi na jednom mestu mogu se proučavati holistički, umesto parcijalno kako je to rađeno do sada.
Za više informacija pogledajte sajt na kojem se sve ovo nalazi.
Natura Online (9.7.2009)